به عارضه‌ای که در نتیجه یک نقص به‌وجود می‌آید و انجام دادن فعالیت‌های طبیعی فرد را به‌طریقی محدود یا با مانع مواجه می‌کند را معلولیت می‌گویند. معلولین تقسیم‌بندی‌های متفاوتی از دیدگاه‌های گوناگون دارند. در یکی از این تقسیم‌بندی‌ها معلولین را به سه گروه معلولین حسی که شامل معلولین شنوایی و بینایی هستند، معلولین جسمی و حرکتی که شامل معلولین سیستم اعصاب مرکزی یا محیطی مانند قطع نخاع، فلج اطفال، فلج مغزی، معلولین قطع و نقص عضو و معلولین آسیب دیده ارگان‌های داخلی مثل دیابت، آسم و… هستند و معلولین ذهنی روانی که شامل اختلالات رفتاری، کم‌توان ذهنی و مشکلات روانی منگولیت هستند، تقسیم می‌کنند. 
 یکی از راه‌های مفید برای کمک به معلولین برای ورود به عرصه اجتماع و بروز توانایی‌های فردی و در نتیجه افزایش حس استقلال در آنها روی آوردن به سمت فعالیت‌های بدنی و ورزش است. فعالیت‌های ورزشی منظم محرک قوی برای به حرکت در آوردن معلولین در جریان زندگی عادی محسوب می‌شوند و تا جایی پیش می‌رود که از حد سرگرمی فراتر رفته و نقش درمان و پیشگیری از عوارض معلولیت را بر‌عهده دارد. ورزش با روحیه‌ای نفی گرای، افسردگی ناشی از معلولیت، انزواطلبی و مشکلات متعدد و گوناگون دیگر مقابله می‌کند و با مقاوم کردن معلولین در برخورد با این عوارض نامطلوب، اثرات سوء آنها را کاهش می‌دهد یا به کلی از میان می‌برد. اثرات ارزشمند ورزش در ورزش سلامت معلولین به عنوان 1- یک عامل کلینیکی بالینی و درمانی (از دیدگاه حرکتی)، 2- یک عامل هماهنگ کننده ارگانیسم‌های بدن (از دیدگاه فیزیولوژیکی)، 3- یک عامل تفریحی نشاط‌بخش (از دیدگاه روانی)، 4- یک عامل پیوستگی‌های اجتماعی (از دیدگاه اجتماعی) مورد توجه قرار می‌گیرد.